Ο Ιατροδικαστής Λουκ Μαλουίν (Dr. Luc Malouin) εξέτασε τις συνθήκες θανάτου των Mirlande Cadet και Éloïse Dupuis, 46 και 26 χρόνων αντίστοιχα, οι οποίες πέθαναν λόγω επιπλοκών μετά τον τοκετό, σε δύο διαφορετικά νοσοκομεία στο Μόντρεαλ και το Κεμπέκ του Καναδά, πέρυσι τον Οκτώβριο.
Ο Ιατροδικαστής Λουκ Μαλουίν (Dr. Luc Malouin) εξέτασε τις συνθήκες θανάτου των Mirlande Cadet και Éloïse Dupuis, 46 και 26 χρόνων αντίστοιχα, οι οποίες πέθαναν λόγω επιπλοκών μετά τον τοκετό, σε δύο διαφορετικά νοσοκομεία στο Μόντρεαλ και το Κεμπέκ του Καναδά, πέρυσι τον Οκτώβριο.
Ο Δρ. Μαλουίν αποφάνθηκε ότι το μόνο πράγμα που θα μπορούσε να είχε σώσει τη ζωή τους ήταν η μετάγγιση αίματος. Αλλά, οι μεταγγίσεις αίματος απαγορεύονται βάσει του δόγματος των λεγομένων «Μαρτύρων του Ιεχωβά», το οποίο θεωρεί ότι τόσο η Παλαιά όσο και η Καινή Διαθήκη ορίζουν δήθεν ότι πρέπει ν’ απέχουν από το αίμα. Η νομοθεσία στο Κεμπέκ υποστηρίζει το δικαίωμα των ενηλίκων καλουμένων «Μαρτύρων του Ιεχωβά» ν’ αρνούνται τη μετάγγιση αίματος, εφόσον η απόφασή τους κρίνεται «ελεύθερη» και «ενημερωμένη» ("free" and "informed"). Στην έκθεσή του για την περίπτωση της Dupuis, ο Δρ. Μαλουίν διαπιστώνει ότι μερικές φορές, οι γιατροί και το ιατρικό προσωπικό έρχονται αντιμέτωποι με περιπτώσεις στις οποίες «δένονται τα χέρια τους». «Από τη μια έδωσαν όρκο να προστατεύουν και να σώζουν τη ζωή των ανθρώπων και από την άλλη έχουν υποχρέωση να σέβονται την ελευθερία επιλογής του ασθενούς τους, ακόμη και αν γνωρίζουν ότι αυτή η επιλογή τους θα τους σκοτώσει, τη στιγμή που μια απλή ιατρική θεραπεία θα μπορούσε ν’ αποτρέψει αυτόν το θάνατο».
Στην έκθεσή του ο Δρ. Μαλουίν περιγράφει τουλάχιστον δέκα φορές κατά τις οποίες η Dupuis, οι γονείς ή ο σύντροφός της, ενεργώντας σύμφωνα με την επιθυμία της, αρνήθηκαν μεταγγίσεις αίματος, ενώ σε μια περίπτωση η ίδια είπε στους γιατρούς του νοσοκομείου Hôtel-Dieu ότι προτιμούσε να πεθάνει παρά να δεχτεί μετάγγιση αίματος… Σε συνέντευξή της στο Radio-Canada, η θεία της Μανό Μπόουερ ανέφερε ότι η Dupuis πιέστηκε από τούς «πρεσβυτέρους» των αυτοαποκαλούμενων «Μαρτύρων του Ιεχωβά» ν’ αρνηθεί τη θεραπεία, επισημαίνοντας ότι σε όλη της τη ζωή διδασκόταν την απόρριψη της μετάγγισης αίματος. «Συμφωνώ με την ελευθερία της θρησκείας είπε, αλλά όχι πάση θυσία. Όχι με το τίμημα μιας ζωής». Αμφισβήτησε επίσης την άποψη ότι η ανεψιά της ήταν σε θέση να δώσει ελεύθερη και ενημερωμένη συναίνεση, λόγω του πόνου και του άγχους που έζησε την τελευταία εβδομάδα της ζωής της.
Τις απόψεις της Μανόν συμμερίζεται ο Καναδός Lawrence Hughes, πρώην «Μάρτυρας του Ιεχωβά». Η ηλικίας 16 χρόνων κόρη του Hughes, Μπέθανυ, ήταν στο επίκεντρο δικαστικής διαμάχης στην οποία δόθηκε μεγάλη δημοσιότητα το 2002, λόγω της άρνησής της να δεχτεί μετάγγιση αίματος μετά τη διάγνωση λευχαιμίας. «Η πολύχρονη έντονη ‘κατήχηση’ και παραπληροφόρηση, η συμμετοχή σε πέντε ή και περισσότερες συναντήσεις κάθε εβδομάδα σε συνδυασμό με σχέσεις επιρροής («undueinfluence») όπου ασκείται πίεση και εξαναγκασμός, φυγαδεύουν την ελεύθερη επιλογή ενός ‘Μάρτυρα του Ιεχωβά’», υποστηρίζει ο κ. Hughes.
«Και όταν σου λένε για παράδειγμα ότι αν δεχτείς μετάγγιση αίματος τότε παίρνεις και χαρακτηριστικά της ψυχής αυτού που δωρίζει το αίμα, τότε πως μπορείς να πάρεις μια ‘πληροφορημένη’ απόφαση;», καταλήγει. Εξοστρακισμός και απομόνωση των αντιφρονούντων: Μετά την έγκρισή του για μεταγγίσεις αίματος στην Μπέθανυ ο κ. Hughes αποκόπηκε από τη σύζυγο, τις τρεις κόρες του, τους φίλους τους και τους υπόλοιπους στην οργάνωση των «Μαρτύρων του Ιεχωβά».
Δεν του μιλούσε κανείς και του συμπεριφέρονταν σαν να μην υπήρχε… «Έμαθα από άλλους ότι τα παιδιά μου παντρεύτηκαν και απέκτησαν δικά τους παιδιά»… Για την περίπτωση των δύο γυναικών, ο Υπουργός Υγείας του Καναδά Gaétan Barrette δήλωσε ότι η έκθεση του Ιατροδικαστή φανερώνει ότι οι Ιατρικοί Λειτουργοί έκαναν ό,τι μπορούσαν για να βοηθήσουν δύο ανθρώπους. Ωστόσο, δεν μπορούσαν να υπερβούν τα δικαιώματα των ασθενών, όπως είπε, για να καταλήξει ότι «ζούμε σε μια κοινωνία με ελευθερίες και θρησκευτικά δικαιώματα»…
Ο Δρ. Μαλουίν αποφάνθηκε ότι το μόνο πράγμα που θα μπορούσε να είχε σώσει τη ζωή τους ήταν η μετάγγιση αίματος.
Αλλά, οι μεταγγίσεις αίματος απαγορεύονται βάσει του δόγματος των λεγομένων «Μαρτύρων του Ιεχωβά», το οποίο θεωρεί ότι τόσο η Παλαιά όσο και η Καινή Διαθήκη ορίζουν δήθεν ότι πρέπει ν’ απέχουν από το αίμα. Η νομοθεσία στο Κεμπέκ υποστηρίζει το δικαίωμα των ενηλίκων καλουμένων «Μαρτύρων του Ιεχωβά» ν’ αρνούνται τη μετάγγιση αίματος, εφόσον η απόφασή τους κρίνεται «ελεύθερη» και «ενημερωμένη» ("free" and "informed").
Στην έκθεσή του για την περίπτωση της Dupuis, ο Δρ. Μαλουίν διαπιστώνει ότι μερικές φορές, οι γιατροί και το ιατρικό προσωπικό έρχονται αντιμέτωποι με περιπτώσεις στις οποίες «δένονται τα χέρια τους».
«Από τη μια έδωσαν όρκο να προστατεύουν και να σώζουν τη ζωή των ανθρώπων και από την άλλη έχουν υποχρέωση να σέβονται την ελευθερία επιλογής του ασθενούς τους, ακόμη και αν γνωρίζουν ότι αυτή η επιλογή τους θα τους σκοτώσει, τη στιγμή που μια απλή ιατρική θεραπεία θα μπορούσε ν’ αποτρέψει αυτόν το θάνατο».
Στην έκθεσή του ο Δρ. Μαλουίν περιγράφει τουλάχιστον δέκα φορές κατά τις οποίες η Dupuis, οι γονείς ή ο σύντροφός της, ενεργώντας σύμφωνα με την επιθυμία της, αρνήθηκαν μεταγγίσεις αίματος, ενώ σε μια περίπτωση η ίδια είπε στους γιατρούς του νοσοκομείου Hôtel-Dieu ότι προτιμούσε να πεθάνει παρά να δεχτεί μετάγγιση αίματος…
Σε συνέντευξή της στο Radio-Canada, η θεία της Μανό Μπόουερ ανέφερε ότι η Dupuis πιέστηκε από τούς «πρεσβυτέρους» των αυτοαποκαλούμενων «Μαρτύρων του Ιεχωβά» ν’ αρνηθεί τη θεραπεία, επισημαίνοντας ότι σε όλη της τη ζωή διδασκόταν την απόρριψη της μετάγγισης αίματος.
«Συμφωνώ με την ελευθερία της θρησκείας είπε, αλλά όχι πάση θυσία. Όχι με το τίμημα μιας ζωής».
Αμφισβήτησε επίσης την άποψη ότι η ανεψιά της ήταν σε θέση να δώσει ελεύθερη και ενημερωμένη συναίνεση, λόγω του πόνου και του άγχους που έζησε την τελευταία εβδομάδα της ζωής της.
Τις απόψεις της Μανόν συμμερίζεται ο Καναδός Lawrence Hughes, πρώην «Μάρτυρας του Ιεχωβά».
Η ηλικίας 16 χρόνων κόρη του Hughes, Μπέθανυ, ήταν στο επίκεντρο δικαστικής διαμάχης στην οποία δόθηκε μεγάλη δημοσιότητα το 2002, λόγω της άρνησής της να δεχτεί μετάγγιση αίματος μετά τη διάγνωση λευχαιμίας.
«Η πολύχρονη έντονη ‘κατήχηση’ και παραπληροφόρηση, η συμμετοχή σε πέντε ή και περισσότερες συναντήσεις κάθε εβδομάδα σε συνδυασμό με σχέσεις επιρροής («undueinfluence») όπου ασκείται πίεση και εξαναγκασμός, φυγαδεύουν την ελεύθερη επιλογή ενός ‘Μάρτυρα του Ιεχωβά’», υποστηρίζει ο κ. Hughes.
«Και όταν σου λένε για παράδειγμα ότι αν δεχτείς μετάγγιση αίματος τότε παίρνεις και χαρακτηριστικά της ψυχής αυτού που δωρίζει το αίμα, τότε πως μπορείς να πάρεις μια ‘πληροφορημένη’ απόφαση;», καταλήγει.
Εξοστρακισμός και απομόνωση των αντιφρονούντων:
Μετά την έγκρισή του για μεταγγίσεις αίματος στην Μπέθανυ ο κ. Hughes αποκόπηκε από τη σύζυγο, τις τρεις κόρες του, τους φίλους τους και τους υπόλοιπους στην οργάνωση των «Μαρτύρων του Ιεχωβά». Δεν του μιλούσε κανείς και του συμπεριφέρονταν σαν να μην υπήρχε…
«Έμαθα από άλλους ότι τα παιδιά μου παντρεύτηκαν και απέκτησαν δικά τους παιδιά»…
Για την περίπτωση των δύο γυναικών, ο Υπουργός Υγείας του Καναδά Gaétan Barrette δήλωσε ότι η έκθεση του Ιατροδικαστή φανερώνει ότι οι Ιατρικοί Λειτουργοί έκαναν ό,τι μπορούσαν για να βοηθήσουν δύο ανθρώπους. Ωστόσο, δεν μπορούσαν να υπερβούν τα δικαιώματα των ασθενών, όπως είπε, για να καταλήξει ότι «ζούμε σε μια κοινωνία με ελευθερίες και θρησκευτικά δικαιώματα»…
Πηγή: ppu.org.cy
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.