Κυριακή της Ορθοδοξίας: Από το μαρτύριο στον θρίαμβο

Πολλές επιτυχίες και θριάμβους γιορτάζει ό άνθρωπος. Καθημερινά καταγράφει επιτεύγματα και ύπέροχες νίκες. Κραυγές χαράς άκουγονται σ’ δλα τά πλάτη και μήκη τής γής, όταν ή μιά άνακάλυψη καί επιτυχία διαδέχεται τήν άλλη.

Δέν είναι όμως αύτοί οί μόνοι θρίαμβοι. Γιατί ό άνθρωπος δέν είναι μόνο γιά τις τεχνικές κατακτήσεις.Έχει καί άθάνατη ψυχή. Γι’ αύτό ύπάρχουν καί άλλου είδους θρίαμβοι. Θρίαμβοι στη σφαίρα τοϋ πνεύματος. Κι έναν τέτοιο γιορτάζουμε σήμερα. Τόν θρίαμβο τής’Ορθοδοξίας.

Α) Από τό μαρτύριο στον θρίαμβο
Ή όρθόδοξη πίστη μας, ύστερα άπό άμέτρητους άγώνες, άπό κατατρεγμούς καί διωγμούς, άπό μαρτύρια καί κατακόμβες, πέρασε στον θρίαμβο. Οί μεγάλοι Πατέρες καί οί Σύνοδοι διατύπωσαν τη σωστή πίστη, την άνόθευτη διδασκαλία. Καί ταυτόχρονα μέ τή ζωή καί τό παράδειγμά τους οί άγιοι καί οί μάρτυρες καί οί δσιοι μας έδωσαν τό τέλειο παράδειγμα. Ό συνδυασμός τής καθαρότατος της διδασκαλίας μέ τήν άγνότητα τής ζωής, εκφράζει τήν ’Ορθοδοξία. «Ή λάμψη τής αλήθειας και ή ευωδία τής αγνότητας είναι τό σύμβολο τής πίστεως ενσαρκωμένο στήν καθημερινή μας ζωή»· Αύτή είναι ή βαριά μας κλπρονομιά. Αύτή τήν ’Ορθοδοξία καλούμαστε νά διαφυλάξουμε καί στήν εποχή μας άπό τους τόσους εχθρούς πού μάς πολιορκούν.

Β) Οί εχθροί της πίστεώς μας
Ποιοι είναι αύτοί οί εχθροί μας; Είναι πρώτα- πρώτα δσοι πολεμούν τήν όρθόδοξη διδασκαλία καί άλήθεια. Οί ποικίλοι αιρετικοί πού σαν λύκοι βαρείς άποδεκατίζουν τό ποίμνιο τών πιστών. Οί Μάρτυρες του ’Ιεχωβά, όλοι οί άρνητές καί πολέμιοι τής θεότπτας τοϋ Ίπσού Χριστοϋ καί τόσοι άλλοι, πού τρέχουν άπό σπίτι σέ σπίτι καί μεταδίδουν το δηλητήριο τής πλάνης τους. Καί δυστυχώς μερικοί παρασύρονται άπό τά γλυκόλογα καί τις ύποσχέσεις τους. Πόσο φοβερό είναι κάτι τέτοιο. Πόσο πρέπει νά λυπούμαστε αυτούς τούς άνθρώπους και να κρατάμε την πόρτα τοϋ σπιτιού και τής καρδιάς μας κλειστή στούς έχθρούς τής πίστεώς μας! Κλειστές τις πόρτες τής ψυχής καί του σπιτιοϋ στον κάθε πλανεμένο. Ούτε κουβέντες μαζί του, ούτε άπό περιέργεια νά παίρνουμε τά έντυπά τους.Έχουμε τόσα πολλά δικά μας ορθόδοξα.

Γ) Ή άδιαφορία καί άσυνέπεια
Δέν είναι όμως μονάχα αύτοί οί εχθροί της ’Ορθοδοξίας. Συχνά γινόμαστε εχθροί κι έμείς οί ίδιοι. Καί γίνεται αύτό όταν, ένώ πιστεύουμε, δεν ζούμε ώς ’Ορθόδοξοι. Όταν έχουμε μόνο φύλλα και όχι καρπούς. Όταν δέν παρουσιάζουμε μέ τή ζωή μας τούς καρπούς τοϋ Αγίου Πνεύματος: Τήν άγάπη, τή χαρά, τήν ειρήνη, τή μακροθυμία, τήν άγαθότπτα, τήν πραότατα, τή δικαιοσύνη. Καί άφήνουμε να εγκατασταθούν μέσα μας «έχθραι, έρεις, ζήλοι, θυμοί, έριθεΐαι, διχοσχασίαι».
Τότε «δ ι’ ήμας βλασφημείται τό όνομα του Θεού». Διαβάλλεται δπλαδή στήν κοινωνία μας. Τότε δίνουμε σ ’ όσους ζητούν άφορμή να κατηγορήσουν τήν πίστη. Καί άκούμε έτσι τόσο συχνά: Κάνει καί τόν Χριστιανό κι όμως είναι τέτοιος καί τέτοιος. Καί πόσοι άλλοι μένουν μακριά άπό τήν ’Εκκλησία, άπό τά μυστήρια, έξαιτίας της άνάρμοστης διαγωγής τών Χριστιανών μέ την άσυνεπή ζωή τους.

Είναι άνάγκη νά ζήσουμε τό συνδυασμό άλήθειας καί άγιότητας. Νά παρουσιάσουμε στήν εποχή μας τήν όρθή πίστη καί ήθική. Πίστη θερμή, άμετακίνητη στο ορθόδοξο δόγμα, μετουσιωμένη σέ ήθική ζωή, σέ ζωή άρετής καί άγιότητας. Οί καιροί μας θέλουν ήθικά άναστήματα πού δέν λιποψυχούν, δεν κάμπτονται μπροστά σέ καμιά πίεση. Δέν κάνουν συμβιβασμούς καί ύποχωρήσεις. Κρατούν ψηλά τη σημαία τους.’Έτσι μόνο καί στούς καιρούς μας θα νικήσει γιά άλλη μιά φορά τήν ύλη, τό πνεύμα. Θα θριαμβεύσει ή μόνη σώζουσα άλήθεια, ή ’Ορθοδοξία καί ή όρθοπραξία, όχι τό ψεϋδος καί ή πλάνη.

Πηγή: ΑΚΤΙΝΕΣ