Στο δεύτερο μέρος αυτής της τριλογίας θα εξετάσουμε την θεωρία της κοίλης γης, ως απόρροια καμπαλλιστικών πεποιθήσεων. Επίσης θα δούμε ποιες άλλες θεωρίες είναι εξαρτημένες από αυτήν, πως παρουσιάζονται στα έργα επιστημονικής φαντασίας και ποια η σημασία τους. Τα παρακάτω θα μας πείσουν να μην παρακολουθούμε τους ευφάνταστους τηλεπωλητές βιβλίων, ούτε να σηκωνόμαστε από καναπέδες για να δίνουμε τηλεφωνικές παραγγελίες αυτών.
ΜΕΡΟΣ Β’ – ΚΑΜΠΑΛΑ ΚΑΙ ΚΟΙΛΗ ΓΗ
Θέση των καμπαλιστών, όπως και των λοιπών μάγων, αστρολόγων και λογιών-λογιών θεοσοφιστών είναι το εξής: ο,τιδήποτε συμβαίνει επάνω, αντανακλά κάτω. Πρόκειται για το καμπαλλιστικό δόγμα της «ενοποιημένης θεωρίας της Γνώσης» (εβραϊκός γνωστικισμός). Σύμφωνα με αυτή την θεωρία, όπως επάνω υπάρχουν επτά ουρανοί, δηλαδή υπάρχουν κόσμοι με κατοικημένους πλανήτες, έτσι και κάτω από την επιφάνεια της γης υπάρχουν επτά υποχθόνιοι κόσμοι και αυτοί κατοικημένοι.
Η θεωρία της κοίλης γης, όπως και αν λανσάρεται, μπορεί σήμερα να είναι επιστημονική φαντασία, πριν από αρκετές δεκαετίες αποτελούσε επιστημονική άποψη. Για παράδειγμα ο sir Edmund Halley, ο αστρονόμος που ανακάλυψε τον φερώνυμο κομήτη, υπήρξε ένθερμος υποστηρικτής της. Οι Εβραίοι σπουδαστές της Ζοχάρ, ωστόσο, δεν περίμεναν να διδαχθούν από τον Halley τις δικές τους θρησκευτικές πεποιθήσεις.
Σύμφωνα με τα εβραϊκά διδάγματα, στη Γη υπάρχουν επτά κόσμοι, ο ένας πάνω από τον άλλο. Για κάποιους περισσότερο πραγματιστές, οι επτά κόσμοι είναι οι γνωστές ήπειροι. Όσοι, όμως, ερμηνεύουν κατά γράμμα την Ζοχαρ 2 30Β & 3 10Α, διδάσκουν ότι πρόκειται για υποχθόνιες χώρες, την μία επάνω από την άλλη. Υπάρχουν, πάντως, και εκείνοι που συνδυάζουν την Ζοχαρ 1 254Α και υποστηρίζουν ότι πρόκειται για άλλες διαστάσεις.
Επικρατέστερη είναι η δεύτερη άποψη. Σύμφωνα με αυτήν, η επιφάνεια της Γης, όπου ζούμε και κινούμαστε, είναι το έβδομο και ανώτερο επίπεδο, ο έβδομος κόσμος με την ονομασία Tevel.
Στην Ζοχαρ 1 40Β αναφέρεται ότι όλοι οι κόσμοι είναι κατοικημένοι από ανθρωποειδή. Στο Έλεος στον Αβραάμ ( Chesed le-Abraham), καμπαλλιστικό έργο του Abraham ben Mordecai Azulai (1570-1643), αναφέρεται ότι οι υποχθόνιοι κόσμοι κατοικούνται από 365 είδη όντων, τα οποία είναι χίμαιρες ανθρώπων και ζώων.
Στο συμπλήρωμα της Ζοχαρ, γνωστό ως Tikunim, αναφέρεται ότι ο Αδαμ επισκέφτηκε και τους επτά υποχθόνιους κόσμους. Μάλιστα σε κάθε έναν από αυτούς άφησε απογόνους, χωρίς να γίνεται ξεκάθαρο με τι ζευγάρωσε. Η Ζοχαρ 3 10Α τοποθετεί την Εδεμ στο κέντρο αυτών των κόσμων. Στο δεύτερο επίπεδο, που ονομάζεται απλώς Adamah (εβραϊκή λέξη που δηλώνει τη γη, την χώρα) γεννήθηκαν οι Κάιν και Άβελ (Ζοχαρ 1 253Β). Η Γεένη τοποθετείται στον τέταρτο υποχθόνιο κόσμο, ο οποίος ονομάζεται Gey.
Στο πέμπτο επίπεδο, το επικαλούμενο Nishiyah (εβραϊκή λέξη αντίστοιχη της λήθης) οι κάτοικοι είναι όλοι αρσενικοί, δεν υπάρχουν καθόλου θηλυκά. Τα όντα αυτά είναι μικροκαμωμένα, και δεν έχουν μύτη, αλλά μόνο δυο ρουθούνια για ν’ αναπνέουν (Ζοχαρ 1 254Α).
Στη επίσης Ζοχάρ 1 157Α αναφέρεται η ιστορία δύο ραβίνων, των Hiya και Yosi. Αυτοί ήρθαν σε επαφή με ένα ον, το οποίο εξήλθε από μια σπηλιά. Η προέλευσή του ήταν ένας υποχθόνιος κόσμος με το όνομα Arka. Οι κάτοικοι εκεί είναι ανθρωποειδή, καθόλα όμοιοι με μας, με τη διαφορά ότι έχουν δυο κεφάλια. Ακολούθησε συζήτηση, καθώς το όν είχε την περιέργεια να μάθει πληροφορίες για τον δικό μας κόσμο.
Ορισμένοι καμπαλιστές πιστεύουν ότι οι κάτοικοι του προαναφερθέντος κόσμου είναι οι δαίμονες, τους οποίους ονομάζουν Mazikin. Εδώ πρέπει να επισημανθεί ότι σύμφωνα με την καμπαλλιστική παράδοση γίνεται διάκριση μεταξύ των πεπτωκότων αγγέλων και των δαιμόνων. Οι δαίμονες Mazikin ήταν όντα με φυσικό εν μέρει σώμα, των οποίων η δημιουργία δεν ολοκληρώθηκε επειδή ξημέρωσε το πρώτο Σάββατο και ο Θεός αναπαύθηκε.
Λόγω της μη ολοκλήρωσης της δημιουργίας τους, δεν συγχώρεσαν ποτέ τον Θεό. Έκτοτε τον μισούν μαζί με όλα τα δημιουργήματά του. Μισούν τους ανθρώπους και η μόνη σκέψη τους είναι να κάνουν το κακό. Σύμφωνα με το Ταλμουδ και την μιδρασική παράδοση, οι δαίμονες Mazikin είναι υποχθόνιοι.
Στο υποχθόνιο σύμπαν τοποθετείται και η ύπαρξη των ανθρωποειδών ερπετών (reptilians) από κάποιους καμπαλλιστές. Σύμφωνα με αυτή την άποψη τα ανθρωποειδή ερπετά είναι εξέλιξη των δεινοσαύρων, οι οποίοι ενδέχεται επίσης να ζούσαν υποχθόνια. Κατά τον Μαϊμονίδη τα ερπετοειδή συγχέονται με τα Σεραφείμ, επειδή η εβραϊκή λέξη seraph ή saraf σημαίνει ερπετό.
Όταν, λοιπόν, ο Σαμαήλ, γνωστός και ως Σατανάς έλαβε την μορφή φιδιού (για τους καμπαλλιστές ανθρωποειδούς ερπετού), έλαβε την μορφή των Σεραφείμ, τα οποία ήταν άγια και όμορφα. Με αυτή την μεταμόρφωση κατάφερε να ξεγελάσει τους πρωτοπλάστους. Όπως αναφέρθηκε παραπάνω η Εδέμ βρίσκεται στο κέντρο του υποχθόνιου σύμπαντος και εκεί συνέβησαν τα βιβλικά γεγονότα.
Τα παραπάνω λεχθέντα εξηγούν άριστα το γιατί τα μέσα μαζικής ψυχαγωγίας επιδεικνύουν τόση σπουδή στο να προβάλουν την ύπαρξη δεινοσαύρων. Από την άλλη, πολλές ταινίες και σειρές επιστημονικής φαντασίας έχουν ως θέμα τους την εισβολή εξωγήινων ερπετοειδών. Πρόκειται για την κατήχηση σε ιδέες που συνιστούν την προβολή στην πραγματική ζωή της λατρείας του όφεως.
Στο παρόν άρθρο πρωταρχικός σκοπός ήταν να φανούν οι καμπαλιστικές ρίζες των συγκεκριμένων θεωριών επιστημονικής φαντασίας. Δευτερευόντως φάνηκαν οι καταβολές τους στον εβραϊκό γνωστικισμό, τόσο η θεωρία της κοίλης γης, όπως αρχικά ειπώθηκε, όσο και η θεωρία για τα ανθρωποειδή ερπετά. Η δεύτερη, με την χρήση των Σεραφείμ ως πρωτογενές υλικό, ανάγει τις καταβολές της στην ενοχική γραμματεία. Ταυτόχρονα και η λατρεία του όφεως είναι αρχαία γνωστική λατρεία (βλ. οφίτες).
Στο τρίτο και τελευταίο μέρος θα εξετάσουμε το φλέγον θέμα των προαδαμιαίων και την σχέση της εξελικτικής δημιουργίας με την Καμπαλλά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.